van Geel.Online
Hoe het allemaal begon
Jaren geleden, tijdens mijn tienerjaren, heeft mijn oom Jac foto’s van onze voorouders geschonken aan zijn moeder, mijn oma. Aan die foto’s was een verhaal verbonden want Oma riep met de armen hoog in de lucht “Het gaat toch weer niet beginnen, hou dat potje toch gedekt”.
Die reactie van haar, en het stilzwijgen omtrent deze foto’s hebben me altijd bezig gehouden. Er waren de geruchten over een grootvader die zou zijn vermoord wiens zoon eigenlijk zijn halfbroer is. Onze familie kwam uit het hoge noorden van Nederland. Hoe kwamen ze daar? “van Geel” is toch een Vlaamse naam?
Vele jaren later ben ik samen met mijn vrouw Nadine en zoon David naar het Noorden van Nederland op onderzoek getrokken. Uithuizen daar moest ik beginnen, de raad van vader volgend. Hij had gelijk. Na onderzoek op het gemeentehuis van Uithuizen en op de plaatselijke begraafplaatsen bleek er nog steeds een tak van onze familie te wonen. (De tak Jan-Marijn) Met de nakomelingen van deze Jan-Marijn heb ik toen contact gehad. Henk van Geel, een kleinzoon van deze Jan-Marijn, is ook bezig met een stamboomonderzoek. Hij kon me vertellen dat Marinus-Cornelis van Geel (onze tak van de familie) een broer was van Jan-Marijn en dat ze afkomstig waren uit Halsteren (Noord-Brabant , Nederland). Hij had alvast een antwoord op de vraag, hoe onze naam daar terecht kwam.
Om een antwoord te krijgen op de vragen omtrent de moord op Jacob van Geel moesten we naar het archief te Groningen. Daar vonden we een vonnis in het gerechtelijk archief. Ook het plaatselijk dagblad kon ons nog een artikel van toen geven. Wat bleek, Jacob is eigenlijk niet vermoord, maar raakte gewond tijdens een ruzie onder invloed van drank. Een messteek aan het hoofd dat eerst niet ernstig was, heeft later een ontsteking aan de hersenen veroorzaakt, waaraan hij bezweken is.
In het zelfde gerechtelijk archief vonden we ook nog het faillissement van het voermansbedrijf van Marinus-Cornelis van Geel. Een voermansbedrijf was zoveel als een transportbedrijf met paard en kar die voor de boeren de oogst vanuit de Polders en Wadden naar het binnenland vervoerden. Verhalen Van Marinus Cornelis als beul voor zijn dieren bestaan nog steeds in Uithuizen.
Rest me nog de vraag –Wie was de vader van mijn opa (Marinus-Cornelis)?-, was het Jacob van Geel zoals het officieel in het bevolkingsregister staat vermeld? Of was het zijn grootvader die dezelfde naam droeg? Wanneer je de stamboom nauwkeurig bestudeert merk je al vlug dat er wel degelijk iets niet klopt. Ik ben er alvast van overtuigd dat de vermoorde Jacob van Geel en zijn zoon, (mijn opa Marinus van Geel) eigenlijk halfbroers zijn en niet vader en zoon zoals officieel.
Wanneer je de foto’s van Marinus-Cornelis, Jacob en Marinus(opa) naast elkaar legt dan krijg je een vermoeden. Jacob en Marinus lijken op elkaar alsof ze broers zijn.
Het begint eigenlijk al een generatie vroeger scheef te lopen. De moeder van Elisabeth van Tilburg is Petronella van Geel, een zus van Marinus-Cornelis. Dus zou Marinus-Cornelis een kind hebben verwekt bij de dochter van zijn zus.
In gedachte dat incest in die tijd een schande was, veel meer dan vandaag, is het begrijpelijk waarom Jacob met Elisabeth van Tilburg is gehuwd en alzo vader werd van Marinus (opa). Neem dan nog het feit dat ze als katholieken in het protestantse noorden leefden en je begrijpt al vlug waarom Marinus Cornelis failliet ging en terug naar het zuiden van Nederland trok. Rijk zijn ze nooit geweest daar in Uithuizen, dat merk je aan de beschrijving van de inboedel bij het faillissement.
Gebeten door de genealogische microbe, ben ik dan het archief van Leuven gaan uitpluizen. Op zoek naar de voorouders langs moeders zijde. Vanhaeren en Dewingaerden waren beiden eenvoudig te volgen in de DTB-klappers op de zolder van het stadhuis te Leuven. Ook hier stopt het halfweg de 16de eeuw.
Dankzij de inbreng van Henk van Geel werd al snel duidelijk dat mijn voorouders te vinden zijn in de Antwerpse Kempen. Zo kwam ik terecht in het museum van de heemkundige kring te Rijckevorsel. Vooral Stan Dirven, gehuwd met een van Geel en lid van deze heemkundige kring, bracht dit onderzoek tot de molenaars van de streek. Halfweg de 16de eeuw stopt het verhaal bij Balthazar (Balten) van Geel. Het is dan ook de ellendige tijd van de tachtigjarige oorlog. Onbetaalde huurlingenlegers sloegen aan het muiten, roofden en plunderden hele dorpen leeg.
Er zijn nog verschillende “van Geels” te vinden in Hoogstraten. Ergens zijn ze verwant aan de molenaarsfamilie aangezien er vermeldingen zijn als getuigen en/of peter-meter-schap bij dopen.
De juiste link heb ik niet gevonden. Om toch een overzicht te hebben, ben ik zo vrij geweest, deze te verbinden aan de molenaar Balten van Geel. De voorouders van Balten van Geel ca 1600, zijn dus pure speculatie. Hopelijk komt er ooit een akte boven water die de oplossing brengt.
Begonnen met een organigram op papier, later met het genealogisch programma Aldfear, ben ik nu bezig alles in Geneanet in te brengen. Hopelijk blijft het zo bewaard voor het nageslacht en is er een telg die eraan verder breit.
Die reactie van haar, en het stilzwijgen omtrent deze foto’s hebben me altijd bezig gehouden. Er waren de geruchten over een grootvader die zou zijn vermoord wiens zoon eigenlijk zijn halfbroer is. Onze familie kwam uit het hoge noorden van Nederland. Hoe kwamen ze daar? “van Geel” is toch een Vlaamse naam?
Vele jaren later ben ik samen met mijn vrouw Nadine en zoon David naar het Noorden van Nederland op onderzoek getrokken. Uithuizen daar moest ik beginnen, de raad van vader volgend. Hij had gelijk. Na onderzoek op het gemeentehuis van Uithuizen en op de plaatselijke begraafplaatsen bleek er nog steeds een tak van onze familie te wonen. (De tak Jan-Marijn) Met de nakomelingen van deze Jan-Marijn heb ik toen contact gehad. Henk van Geel, een kleinzoon van deze Jan-Marijn, is ook bezig met een stamboomonderzoek. Hij kon me vertellen dat Marinus-Cornelis van Geel (onze tak van de familie) een broer was van Jan-Marijn en dat ze afkomstig waren uit Halsteren (Noord-Brabant , Nederland). Hij had alvast een antwoord op de vraag, hoe onze naam daar terecht kwam.
Om een antwoord te krijgen op de vragen omtrent de moord op Jacob van Geel moesten we naar het archief te Groningen. Daar vonden we een vonnis in het gerechtelijk archief. Ook het plaatselijk dagblad kon ons nog een artikel van toen geven. Wat bleek, Jacob is eigenlijk niet vermoord, maar raakte gewond tijdens een ruzie onder invloed van drank. Een messteek aan het hoofd dat eerst niet ernstig was, heeft later een ontsteking aan de hersenen veroorzaakt, waaraan hij bezweken is.
In het zelfde gerechtelijk archief vonden we ook nog het faillissement van het voermansbedrijf van Marinus-Cornelis van Geel. Een voermansbedrijf was zoveel als een transportbedrijf met paard en kar die voor de boeren de oogst vanuit de Polders en Wadden naar het binnenland vervoerden. Verhalen Van Marinus Cornelis als beul voor zijn dieren bestaan nog steeds in Uithuizen.
Rest me nog de vraag –Wie was de vader van mijn opa (Marinus-Cornelis)?-, was het Jacob van Geel zoals het officieel in het bevolkingsregister staat vermeld? Of was het zijn grootvader die dezelfde naam droeg? Wanneer je de stamboom nauwkeurig bestudeert merk je al vlug dat er wel degelijk iets niet klopt. Ik ben er alvast van overtuigd dat de vermoorde Jacob van Geel en zijn zoon, (mijn opa Marinus van Geel) eigenlijk halfbroers zijn en niet vader en zoon zoals officieel.
Wanneer je de foto’s van Marinus-Cornelis, Jacob en Marinus(opa) naast elkaar legt dan krijg je een vermoeden. Jacob en Marinus lijken op elkaar alsof ze broers zijn.
Het begint eigenlijk al een generatie vroeger scheef te lopen. De moeder van Elisabeth van Tilburg is Petronella van Geel, een zus van Marinus-Cornelis. Dus zou Marinus-Cornelis een kind hebben verwekt bij de dochter van zijn zus.
In gedachte dat incest in die tijd een schande was, veel meer dan vandaag, is het begrijpelijk waarom Jacob met Elisabeth van Tilburg is gehuwd en alzo vader werd van Marinus (opa). Neem dan nog het feit dat ze als katholieken in het protestantse noorden leefden en je begrijpt al vlug waarom Marinus Cornelis failliet ging en terug naar het zuiden van Nederland trok. Rijk zijn ze nooit geweest daar in Uithuizen, dat merk je aan de beschrijving van de inboedel bij het faillissement.
Gebeten door de genealogische microbe, ben ik dan het archief van Leuven gaan uitpluizen. Op zoek naar de voorouders langs moeders zijde. Vanhaeren en Dewingaerden waren beiden eenvoudig te volgen in de DTB-klappers op de zolder van het stadhuis te Leuven. Ook hier stopt het halfweg de 16de eeuw.
Dankzij de inbreng van Henk van Geel werd al snel duidelijk dat mijn voorouders te vinden zijn in de Antwerpse Kempen. Zo kwam ik terecht in het museum van de heemkundige kring te Rijckevorsel. Vooral Stan Dirven, gehuwd met een van Geel en lid van deze heemkundige kring, bracht dit onderzoek tot de molenaars van de streek. Halfweg de 16de eeuw stopt het verhaal bij Balthazar (Balten) van Geel. Het is dan ook de ellendige tijd van de tachtigjarige oorlog. Onbetaalde huurlingenlegers sloegen aan het muiten, roofden en plunderden hele dorpen leeg.
Er zijn nog verschillende “van Geels” te vinden in Hoogstraten. Ergens zijn ze verwant aan de molenaarsfamilie aangezien er vermeldingen zijn als getuigen en/of peter-meter-schap bij dopen.
De juiste link heb ik niet gevonden. Om toch een overzicht te hebben, ben ik zo vrij geweest, deze te verbinden aan de molenaar Balten van Geel. De voorouders van Balten van Geel ca 1600, zijn dus pure speculatie. Hopelijk komt er ooit een akte boven water die de oplossing brengt.
Begonnen met een organigram op papier, later met het genealogisch programma Aldfear, ben ik nu bezig alles in Geneanet in te brengen. Hopelijk blijft het zo bewaard voor het nageslacht en is er een telg die eraan verder breit.
